ေလာက၌ ၾကီးပြားတိုးတက္လိုေသာသူသည္ အအိပ္ၾကဴးျခင္း၊ ထိုင္းမိုင္းျခင္း ၊ ေၾကာက္ရြံ ့ျခင္း၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ ပ်င္းရိျခင္း ၊ အလုပ္ကိစၥ၌ ေလးကန္ဖင့္ႏြဲ ့ျခင္းဟူေသာ အျပစ္ေျခာက္ပါးကိုစြန္ ့ပယ္သင့္ေပသည္။
ဤလူကားငါ့လူ၊ ဟိုလူကားသူ ့လူ၊ ဤသူကားရင္းႏွီးသူ၊ ဤသူကားသူစိမ္းဟုေရတြက္စိစစ္ျခင္းသည္ သေဘာထားေသးနုပ္သူတို ့၏အလုပ္ျဖစ္၏။ သေဘာထားျမင့္ျမတ္သူ၊
သနားညွာတာစိတ္ရွိသူတို ့ အဖို ့မွာမူ ေျမတျပင္လံုး တေပါင္းတည္းသာလွ်င္ျဖစ္၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို ့၏သေဘာသည္ စင္ၾကယ္ေျဖာင့္မတ္သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။ အမ်က္ေဒါသထြက္ေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို ့၏စိတ္သေဘာသည္ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲ မသြားေပ။ ပင္လယ္ သမုဒၵရာေရကို ျမက္ေျခာက္မီးျဖင့္ ပူေအာင္မျပဳနိဳင္သကဲ့သို ့ပင္ျဖစ္၏။
ၾကာရိုးက်ိဳးေသာ္လည္း အမ်ွင္မျပတ္သကဲ့သို ့သူေတာ္ေကာင္းတို ့၏ သေဘာေျဖာင့္မတ္မူ ့စေသာ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းတို ့သည္ အခ်စ္ျပတ္စဲသြားေသာ္လည္း ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမသြားေပ။
ပညာဥာဏ္ႏွင့္ စြမ္းရည္သတၱိရွိသူတို ့အတြက္အဘယ္အရပ္ကို "မိမိအရပ္ ဟူ၍ဆိုမည္နည္း။ အဘယ္အရပ္ကိုအရပ္တပါးဟုဆိုမည္နည္း။ ေရာက္ရာအရပ္၊ ေရာက္ရာေနရာကို လက္ရံုးရည္ ႏွလံုးရည္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္စိုးမိုးနိဳင္ေလသည္။
သူတပါးကို နည္းေပးညႊန္ျပဆံုးမရာ၌ ပညာရွိအျဖစ္သည္လြယ္ကူလွေလသည္။ သို ့ရာတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ တရားဓမၼအတိုင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္သူမွာမူ အေရ အေတြက္အနည္းငယ္မွ်ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို ့သာလွ်င္ ျဖစ္ၾက၏။
ေလာက၌ တရားဟူသည္ သတၱ၀ါတို ့ကို သနားမူပင္ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာသုခဟူသည္ က်န္းမာစြာေနရမူ ့ပင္ျဖစ္၏။ ခ်စ္ျခင္းဟူသည္ အမွန္တရားကိုခ်စ္ခင္ျမတ္နိဳးမူ ့ပင္ျဖစ္၏။ ေဘးရန္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ သင့္မသင့္ကို ေထာက္ခ်င့္ဆံုးျဖတ္နိဳင္သူသည္ ပညာရွိမည္ေလ၏။ ဆံုးျဖတ္မူ ့မျပဳနိဳင္သူတို ့တြင္ကား ေျခလွမ္းတိုင္း ေဘးရန္ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေလသည္။
သုေတသီဘုန္းျမင့္ေသြး၏ ( လူမိုက္၏သေဘာ လူလိမၼာ၏မေနာ မွေကာက္နွဳတ္ေဖၚျပသည္ )
ဤလူကားငါ့လူ၊ ဟိုလူကားသူ ့လူ၊ ဤသူကားရင္းႏွီးသူ၊ ဤသူကားသူစိမ္းဟုေရတြက္စိစစ္ျခင္းသည္ သေဘာထားေသးနုပ္သူတို ့၏အလုပ္ျဖစ္၏။ သေဘာထားျမင့္ျမတ္သူ၊
သနားညွာတာစိတ္ရွိသူတို ့ အဖို ့မွာမူ ေျမတျပင္လံုး တေပါင္းတည္းသာလွ်င္ျဖစ္၏။
သူေတာ္ေကာင္းတို ့၏သေဘာသည္ စင္ၾကယ္ေျဖာင့္မတ္သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။ အမ်က္ေဒါသထြက္ေသာ္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို ့၏စိတ္သေဘာသည္ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲ မသြားေပ။ ပင္လယ္ သမုဒၵရာေရကို ျမက္ေျခာက္မီးျဖင့္ ပူေအာင္မျပဳနိဳင္သကဲ့သို ့ပင္ျဖစ္၏။
ၾကာရိုးက်ိဳးေသာ္လည္း အမ်ွင္မျပတ္သကဲ့သို ့သူေတာ္ေကာင္းတို ့၏ သေဘာေျဖာင့္မတ္မူ ့စေသာ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းတို ့သည္ အခ်စ္ျပတ္စဲသြားေသာ္လည္း ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမသြားေပ။
ပညာဥာဏ္ႏွင့္ စြမ္းရည္သတၱိရွိသူတို ့အတြက္အဘယ္အရပ္ကို "မိမိအရပ္ ဟူ၍ဆိုမည္နည္း။ အဘယ္အရပ္ကိုအရပ္တပါးဟုဆိုမည္နည္း။ ေရာက္ရာအရပ္၊ ေရာက္ရာေနရာကို လက္ရံုးရည္ ႏွလံုးရည္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္စိုးမိုးနိဳင္ေလသည္။
သူတပါးကို နည္းေပးညႊန္ျပဆံုးမရာ၌ ပညာရွိအျဖစ္သည္လြယ္ကူလွေလသည္။ သို ့ရာတြင္ မိမိကိုယ္တိုင္ တရားဓမၼအတိုင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္သူမွာမူ အေရ အေတြက္အနည္းငယ္မွ်ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို ့သာလွ်င္ ျဖစ္ၾက၏။
ေလာက၌ တရားဟူသည္ သတၱ၀ါတို ့ကို သနားမူပင္ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာသုခဟူသည္ က်န္းမာစြာေနရမူ ့ပင္ျဖစ္၏။ ခ်စ္ျခင္းဟူသည္ အမွန္တရားကိုခ်စ္ခင္ျမတ္နိဳးမူ ့ပင္ျဖစ္၏။ ေဘးရန္ေရာက္ရွိလာေသာအခါ သင့္မသင့္ကို ေထာက္ခ်င့္ဆံုးျဖတ္နိဳင္သူသည္ ပညာရွိမည္ေလ၏။ ဆံုးျဖတ္မူ ့မျပဳနိဳင္သူတို ့တြင္ကား ေျခလွမ္းတိုင္း ေဘးရန္ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေလသည္။
သုေတသီဘုန္းျမင့္ေသြး၏ ( လူမိုက္၏သေဘာ လူလိမၼာ၏မေနာ မွေကာက္နွဳတ္ေဖၚျပသည္ )
No comments:
Post a Comment